Seizoenen

De I-Tjing leert ons die andere kant te zien en toe te passen.
Niet alleen met hoge snelheid doorpezen op jacht naar resultaat. Maar ook de tijd nemen voor een terugblik, de rust om op adem te komen en bij te tanken. Dat brengt verdieping, voeding en nieuwe inspiratie.
Niet jezelf teveel omringen met zekerheden, bezit en kennis. Maar een open mind houden, ruimte voor verwondering, aandacht voor de visies van anderen en nieuwsgierigheid om de dingen eens op een andere manier te proberen.

Voor mij persoonlijk vormt de tijd, de beleving van de tijd, een verrijkend thema. Wij leven en werken in het regiem van de klokketijd. We ervaren de tijd als lineair: iets begint, we werken eraan, en vervolgens komt het tot een eind. Klaar. Volgende project.
In de I-Tjing komt lineaire tijd niet voor. Steeds wijst het boek erop dat een begin altijd een vervolg is op iets wat eraan voorafging. En een eind is altijd de afsluiting van de ene cyclus waarna een volgende begint. Leven is een cyclisch proces, als een spiraal. Ook geboorte en dood zijn te zien als fasen in een langer overstijgend proces.
In de I-Tjing gaat het overal om cyclische tijd. Je zit in je bezigheden en je vergeet de tijd. Zoals een kind speelt, een schrijver schrijft, een schilder schildert: het is alsof er geen tijd bestaat. Ineens is het een paar uur later!! Stel je toch eens voor dat je je werk en je andere primaire processen zo kon doen dat je er de tijd bij vergeet … En hoe blijf je in die betrokkenheid toch wakker en waakzaam?